Hoorn | Langedijk

Grootebroek

Kassiers

De jonge bank had een uitstekend resultaat. in het eerste jaar was er al een winst van f 34,56 en was er in totaal meer dan f 43.000,- aan spaargeld ontvangen. Iedereen had kennelijk zijn "buul" geleegd.
Maar met de Kassiers wilde het in de eerste jaren niet zo goed lukken. Meester Maas hield zitting in een lokaal in de R.K. Jongensschool. Verschillende leden hadden daar al bezwaar tegen gemaakt. Er was beslist onvoldoende geheimhouding op deze manier. De Meester was het daar beslist niet mee eens. Hij weigerde naar, een andere ruimte om te zien, reden om zijn functie na drie jaar neer te leggen. K. Buijsman, die eerst in de Raad van Toezicht zat neemt de functie over, maar niet voor lang. In 1914 heeft hij iets gedaan dat in de notulen omschreven wordt als "schending geheim en smaad aan Bestuur." Genoeg om hem, ondanks zijn excuses, te schorsen. Joh. Maas, een zoon van de eerste Kassier en ook onderwijzer, zet het voort. Hij is van plan lang te blijven, de bank koopt ondanks wat tegenwerking van sommige bestuursleden, een huis en het Bestuur sluit een huurcontract met hem af. Twee kamers in zijn huis zijn voor de bank, de rest voor hem zelf.
Op zijn verzoek of er nu ook een riolering mag worden aangelegd, zegt het Bestuur dat de "Beste Kamer" boven de sloot is en dat , een riolering niet nodig is. Ondanks dat hij bij zijn aantreden beloofde om voor een hele lange tijd te blijven, neemt hij in februari 1923 "met grote moeite" afscheid. Een oproep voor sollicitanten komt er achter in de kerk te hangen en in het onderwijzersblad komt een advertentie. Het levert 2 sollicitanten op. Met het argument, dat hij onderwijzer is en goed katholiek, valt de keus op G. W. J. Polman uit Hoorn. In 1926 doet het Bestuur een beroep op de Centrale Bank in Eindhoven om eens te denken over een pensioenrecht voor Kassiers. Het antwoord laat aan duidelijkheid niets te wensen over.

Samen delen

Eerste bankgebouw aan de Zesstedenweg 215.

Het werkgebied van de bank is nauw omschreven als "de parochie Sint Joannes den Dooper". Aanvankelijk had het Bestuur de omschrijving "de parochie van Pastoor Thier" gebruikt. Maar dat kon geen genade vinden in de ogen van de Centrale Bank. Anders dan bij alle banken die in dit boek behandeld worden, is dit de enige die bij de start zich aansloot bij Eindhoven. Omdat het beleid in het Zuiden geheel anders was dan in Utrecht, is het waardevol daar wat langer bij stil te staan. Onder andere omdat het toezicht en de invloed van die Centrale Bank zoveel groter waren.
De katholieke signatuur werd sterk benadrukt en iedere wijziging in voorwaarden moest worden goedgekeurd.

Ter illustratie daarvan zijn een aantal brieven hierbij gereproduceerd. In de statuten van de bank stond dat de leden verplicht zijn om lid te zijn van de R.K. Kerk.

Lidmaatschap van de Boerenbond was gewenst, maar niet noodzakelijk. Dat was nu een voorbeeld van iets waarover met Eindhoven druk gecorrespondeerd is. Daar vond men het lidmaatschap van de Boerenbond wel een noodzaak. Ook de bepalingen op welke gronden men zijn lidmaatschap van de bank kon verliezen, doen ons nu vreemd aan: "door te leven in strijd met de wetten der R.K. Kerk, o.a. door het verzuimen zijner Paaschplichten, door het aangaan eener gemengde verkeering en door het aangaan van een gemengd huwelijk."

Vorige pagina <> Volgende pagina

Bovenstaande tekst is overgenomen uit: Uitgave: Rabobank Westfriesland-Oost, © februari 1998